Yaşama sarılmak değil de,
Ellerinden kayıp gitmesine karşı kayıtsız kalmak.
Öyle büyük manaları yok bu gidişlerin.
Dünyanın bokluklarına karşı bir tavır koymuyorlar,
Ya da bir şeyin acısına dayanamamış falan değiller.
Öyle büyütülecek, kutsanacak, anlamlar yüklenecek birşey falan da değil.
İçinde kuvvetli manalar olduğunu düşündüğün her şeyin, düğümü çözülmüş bir balon gibi yavaş yavaş sönmesi.
Geriye kalan anlamsız posa ile sürdürülmeye çalışılan kırık dökük bir ilişki.
O posalar toplamıyla birlikte soluk alıp vermek ile vermemek arsındaki farkın her geçen gün silikleşmesi.
Sonunda aslında her şeyde ve her yerde olduğu sanılan "mana"nın, aslında olmadığını, hiç bir zaman var olmadığını, tamamen uydurma olduğunu fark etmek.
Ve seni sağından solundan hayata bağlayan, zorla hayata tutunduran zincirlerden kurtulmak.
Özgürleşmek, hafiflemek ...
Yorumlar