kompozisyon çok ilginç. bir belediye otobüsü, bir Range Rover, imdat çıkış (içeriye doğru), imdat çıkış (dışarıya doğru), iki çarşaflı kadın ve bir masumiyet. objektifin arkasında bir suçlu, bir kirli göz. akıp giden zamanın içinden çaldığı bu kareyi gözünü objektife dahi dayamadan çalmış. görünenin, görüntüsünün, görüntüsüne bakarak araklamış o anı gerçeklikten. gerçeklikle alakası kalmamış cebe indirdiğinin. yine de onun masumiyetini bozamamış. kaçamak bakışlarındaki güzelliği gölgeleyememiş. imdat çıkışının her iki tarafında aynı anda duran, ne yana geçse imdat çığlıklarını zihninden silemeyen, onun masumiyetine sığınmış. çünkü her şey onun masumiyetinde başlamış ve yine orada bitecek. kafasındaki takke ele geçirecek belki masumiyetini birgün ama hangimizi geçirmediki kendi takkemiz. "öteki"si mi olacak bu masum sonunda. imdat çıkışının diğer tarafına mı geçicek. "öteki" tarafın kapısında da yine imdat çıkışı yazmayacak mı...
Yorumlar